İzleyiciler

Perşembe, Mayıs 11, 2006

Karıştım...

Nereye kaçıyoruz biz bizle geliyoruz bağlı olduğumuz herşeyle birlikte...Görünmez ipler var ruhumuzu bağlayan kurtulamıyoruz. Hep özgürlük için kavga etti ruhlarımız oysa...
Dost kahkahalarıyla çınlar kahkahalarım içim içimi yesede...Hep gülmeye mi ihtiyacı var insanın? İnsan bazen deli gibi ağlatılmak isteyemez mi?
Herşey düzeldi kelimesinin altındaki "soru işareti" değişse basit - yalın "nokta" ile...sonra bahar yağmuruna bıraksak kendimizi gözyaşlarımızla birlikte ve en son içten bir gülümseme ile güneş ısıtsa bedenimizden çok içimizi...
Sıkışıp kalmak, beklemek , belirsizlik altında yalpalamak, düşmek, kalmak ve sonra yine düşmek...hayat bu kadar mı yani?

2 yorum:

  1. bazen ağlamak ii gelir dostlarla konuşmak biyerde bişey yakalayınca orda bir kahkaha patlatabilmek iii gelir! ama sen dostum sadece sevinçten ağla çünkü bu sene bitmedi göz yaşın... s.ç.s

    YanıtlaSil

yorumlar