İzleyiciler

Perşembe, Ağustos 30, 2012

Zafer Bayramı (Nazım Hikmet'insesinden 30 Ağustos,dinlemek için Tıklayın)





Ömrünü bu ülkeye adamış; yoktan var etmiş; ulusuna inanmayı, vatan uğruna savaşmayı, olmaz denilenin nasıl oldurulduğunu öğretmiş; gelmiş geçmiş en mükemmel komutan, lider,insan Mustafa Kemal Atatürk'e ve silah arkadaşlarına, şehitlerimize, bu ülkeyi bağımsız Türkiye Cumhuriyeri yapan muhteşem zihniyete milyonlarca teşekkürler...

Bilin ki koruyacağız, savaşacağız bütün bunları unutturmayacağız... Bu ülkeyi bağımsız bir ülke olmaktan çıkarmaya çalışanlar birgün gelecek kendilerini yok edecekler.

30 Ağustos Zafer Bayramımız hepimize kutlu olsun.


Pazar, Ağustos 26, 2012

Mektup

Mutluyum,

Bunu kendim seçiyorum.

Mutsuz olmak için binlerce neden var, dünya bu kadar kirli bir hale gelirken, yaşadığımız ülke bakış açımıza zıt yönde ilerlerken ve masum insanlar ölürken, insan hayatı bu kadar ucuzken, dostlukta aşkta insanlar bu kadar riyarken,  ...Ya da insanın kendi hayatında ki pürüzler öylece dururken, bezen seni kararsızlıklara sürüklerken, bir türlü düzelmezken mutlu olmak imkansız görünüyor belki..bunlara üzülmemek elde değil; endişelenmemek elde değil.Bunları görmüyor değilim.Duyarlılığım en yüksek noktadadır her zaman ve olup bitene en çok hiddetlenenlerden biriyim bu dünayda yaşarken.. Fakat bunların seni dibe çekmesine izin verirsen hiç acımaz hayat seni aşağı çeker..

Mutlu olmayı seçmek bir tercih. Elim de olmayanları düşünüp, kendimi bir odaya hapsedip bütün bunlara üzülmeyi de seçebilirdim. Ailem ve kendi sağlığım için, harika bir sevgilim olduğu için, yıllar önce bu blogu açtığım için bile mutlu olabilirim ben. Hayatta yaşanıcak o kadar çok şey var ki...Daha tadılmadık o kadar duygu, edilinilmedik başarılar...Hepsini yaşamak istiyorum ve tadını alarak mutlu olarak yaşamak istiyorum. İleride çocuğum olduğu zamanda ilk ona yaşamasını, mutlu olmasını öğreticem.

Sen neden öyle yapmıyorsun ... sen neden mahkum ediyorsun kendini acılara ve üzüntülere, neden geçmişi kabullenip bu günü yaşamıyorsun, neden bizim mutluluklarımızı paylaşıp bizi bile pozitif enerjiyle doldurmuyorsun...Hayvanları sen sevdirdin bana, yüzmeyi sen öğrettin, dansetmeyi sen öğrettin, kucağına alıp sıcacık sardın. Bu mutlulukarı sen değil miydin bana yaşatan, şimdi neden kaybettin mutlu yaşama isteğini, mutlu yaşamak için bir şeylere şart koşmamamk gerektiğini sen gösterdin bana. Ne yaparsak yapalım nefes aldığımız sürece varız, ne kadar kötü şeyler yaşasakta var olduğumuz sürece hep iyi hissetmeye çalışmalıyız. Bunun tersi işkencedir ve kimsenin bunu kendine yapmaya hakkı yoktur. Lütfen artık çocukluğumdaki gibi ol birtanem, elimden tut denize gidelim seninle...Sakin ,sıcak ve doğayla başbaşa yerleri seviyorsun, oralara gidelim...Nolur kendine gel artık ...

Cumartesi, Ağustos 25, 2012

Yeniden Merhaba;

En son yazımı 2008 yılında İzmir'den ayrılırken yazmıştım...o günden beri çok zaman geçti ve ben bu kez gerçekten büyüdüm.Yazmayı bırakmadım defterler doldurdum nedense buraya bir türlü yazamadım. Belki de gerçekten istemedim..Ben hala aynı Özlem'im ve mutluyum:) Bazı dostlarım tarafından terkedildim, yeni çok güzel dostlar edindim..Hayat hep aktı ve ben herzaman olduğu gibi onun akışına kendimi bıraktım. Sevgilim Uğur'la dört senedir ayrı şehirlerde olmamıza rağmen hala çok derin bir aşkla bağlıyız, değişmeyen tek şey bu...Onun haricinde çok fazla şey değişti..Artık burdayım, içimi artık herkesin görebileceği gibi dökmek istedim.

 
 
Çoğu okuyucumu kaybetmiş olabilirim..ama burdayım,kaldığım yerden yolculuğumu anlatmaya devam edeceğim.. isterseniz sizlerde yolculuğuma katılabilirsiniz.