Bu bakışlar kime, nereye...yoksa o zamandan girdim mi zaman tüneline? Yeni inmiştim kürsüden dostlarım gerideydi... nerden geldim nereye gidiyorum. Hayat nerelere götürüyor bizleri? Hem mutlu, hem hüzünlü bir gündü, acayipti, bittiğinin kanıtıydı beş senenin...Bundan sonra da bu kadar çabuk mu geçecek zaman? Hep bu yüz ifadesiyle bakakalacak mıyım geçirdiğim günlerin ardından? İlk tanıştığım günler dün gibi şu okulla, herbir dostumun ilk halleri dün gibi aklımda...Hepimiz başka yerlerden gelip burda birleşmiştik, aslında tesadüftü, imkansızdı, istese de gelemezdi birbirine bu kadar bağlı dostlar biraraya! Dağılışımızda biraraya gelişimiz kadar inanılmaz geliyor bana...Giderken dilşat demişti ki " Özlem seni nasıl bırakıp gideceğiz burdan?" sözlerini tamamlayamadı, ağladı...Benim de hiç aklıma gelmezdi birgün yollarmızı yolla bile olsa ayıracağımız. Ama oldu işte...Beş sene uzun zaman geçmez gibi geliyor insana ve üniversitede insan dersten çok yaşamı öğreniyor...Onyedi yaşından beri ordaydım ve kendime oluşturduğum yaşam, arkadaşlarım herşey güzeldi...Şimdi şaşkın şaşkın bakıyorum o günlere...Orda yaşadığım herşeyi seviyordum...Elimde resimler kaldı, kızların seslerinin yankıları kulağımda ve herbirinin bir eşyası evin her köşesinde...Yaşadığım aşkın sızısı...Şimdi başka bir hayat bekliyor bizleri, o hayatta da karşılaşmamız dileğimle tüm sevdiklerimle...Çarşamba, Temmuz 05, 2006
Şaşkın
Bu bakışlar kime, nereye...yoksa o zamandan girdim mi zaman tüneline? Yeni inmiştim kürsüden dostlarım gerideydi... nerden geldim nereye gidiyorum. Hayat nerelere götürüyor bizleri? Hem mutlu, hem hüzünlü bir gündü, acayipti, bittiğinin kanıtıydı beş senenin...Bundan sonra da bu kadar çabuk mu geçecek zaman? Hep bu yüz ifadesiyle bakakalacak mıyım geçirdiğim günlerin ardından? İlk tanıştığım günler dün gibi şu okulla, herbir dostumun ilk halleri dün gibi aklımda...Hepimiz başka yerlerden gelip burda birleşmiştik, aslında tesadüftü, imkansızdı, istese de gelemezdi birbirine bu kadar bağlı dostlar biraraya! Dağılışımızda biraraya gelişimiz kadar inanılmaz geliyor bana...Giderken dilşat demişti ki " Özlem seni nasıl bırakıp gideceğiz burdan?" sözlerini tamamlayamadı, ağladı...Benim de hiç aklıma gelmezdi birgün yollarmızı yolla bile olsa ayıracağımız. Ama oldu işte...Beş sene uzun zaman geçmez gibi geliyor insana ve üniversitede insan dersten çok yaşamı öğreniyor...Onyedi yaşından beri ordaydım ve kendime oluşturduğum yaşam, arkadaşlarım herşey güzeldi...Şimdi şaşkın şaşkın bakıyorum o günlere...Orda yaşadığım herşeyi seviyordum...Elimde resimler kaldı, kızların seslerinin yankıları kulağımda ve herbirinin bir eşyası evin her köşesinde...Yaşadığım aşkın sızısı...Şimdi başka bir hayat bekliyor bizleri, o hayatta da karşılaşmamız dileğimle tüm sevdiklerimle...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Başlangıçta herşey sakindir aslında.. İnsan, yayın ne gerdiğini, ok fırlayınca anlıyor iki gözüm, ok fırlayınca...
YanıtlaSilhaklısın...
YanıtlaSilBir sürü dönem geçiyor hayatta, uzaklaştıkça siliniyorlar , bir tek üniversite dönemi silinmiyor. Sanki dün gibi duruyor.
YanıtlaSilBir baktım da şimdi 15 sene olmuş ben mezun olalı, okulumun kapısından geçerken bir sızı duyarım hep. Neyse ki arkadaşlarım hep yanımda. Hepsi aynen duruyorlar hayatımda. Görmesem de, uzakta kalsam da varlıkları yetiyor. Ve bir araya geldiğimizde herşey kaldığı yerden devam ediyor. Tek fark çok kalabalıklaştık :)
Bende şimdiden çok özlüyorum dostlarımla geçirdiğimiz günleri. O kadar alışmışım ki varlıklarına, beni hiç yalnız bırakmamalarına şimdi en sıkıldığımız günleri bile özlüyorum. Umarım yıllar sonra da tıpkı sizin gibi oluruz ve tek farkımız fazlaca kalabalıklaşmamız olur:))
YanıtlaSil